Το Αρμένιο (Αρμένι για τους ντόπιους) είναι χωριό και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Αρμενίου, του δήμου Κιλελέρ, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Λαρίσης, στην περιφέρεια Θεσσαλίας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Λάρισας του νομού Λάρισας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Θεσσαλίας.

Γεωγραφία

Το Αρμένιο είναι πεδινός οικισμός στο ανατολικοκεντρικό τμήμα του νομού Λαρίσης. Βρίσκεται στο ανατολικό άκρο του λαρισινού κάμπου και δυτικά της λίμνης Κάρλας, πολύ κοντά στα όρια με τον νομό Μαγνησίας και πάνω στη σιδηροδρομική γραμμή προς Βόλο, σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 60. Απέχει 31 χλμ. περίπου ΝΑ. της Λάρισας. Η τοπική κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινός οικισμός, με έκταση 23,233 χμ² (2011).

Πληθυσμός

Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»

Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1883 ως Γκερλί και ορίστηκε έδρα του δήμου Αρμενίου του νομού Λαρίσης. Το 1928 μετονομάστηκε σε Αρμένιο. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Αρμενίου και προσαρτήθηκε στον δήμο Κιλελέρ.

Ιστορικά στοιχεία

Ο οιισμός οφείλει την ονομασία του στον Αργοναύτη Άρμενο. σύμφωνα με τον Στράβωνα ( 67 π.Χ. - 23 π.Χ. ). Η θέση της αρχαίας πόλης τοποθετείται στην Πέτρα, ακριβώς στη λίμνη Βοιβηίδα, όπου παρατηρούνται μερικά ίχνη αρχαίων τειχών. Ο Γερμανός ιστορικός, κ. Μιλόισιτς θεωρεί ότι πρόκειται περί της πόλης του Αρμενίου και γράφει: «... Ο λόφος επί του οποίου έκειτο το Αρμένιο, έχει τρεις κορυφάς. Εις την υψηλοτέραν ευρέθησαν τείχη οικιών και αγγεία του Μυκηναϊκού Πολιτισμού. Κάτω από αυτά ευρέθησαν αγγεία του προηγουμένου από αυτόν πολιτισμού, ήτοι του Μεσελλαδικού, όστις ανεπτύχθη το 2.000 – 2.600 π.Χ. ... Ακόμη ευρέθησαν τάφοι «κυβοειδείς εκ πλακών εις τας πλευράς, οστά ανθρώπων και άφθονα αγγεία». Δύο «μαγούλες» βρέθηκαν Δυτικά και Νότια της περιοχής. Η μεγαλύτερη, η «Τρανή Μαγούλα» είναι εντυπωσιακή σε μέγεθος με ύψος 10 μ., μήκος 500 μ. και το πλάτος 300μ.

Γενικά στοιχεία

Το 95% των κατοίκων του Αρμενίου, στην καταγωγή, είναι γηγενείς Καραγκούνηδες. Ένα 5% περίπου είναι Βλάχοι και Σαρακατσάνοι. Τα κυριότερα προϊόντα που καλλιεργούνται στην περιοχή είναι το βαμβάκι, το σιτάρι, το κριθάρι, το καλαμπόκι, το ντοματάκι, τα τεύτλα κ.ά., με την κτηνοτροφία να κατέχει δευτερεύουσα θέση στον πρωτογενή τομέα. Από το 1978 υφίσταται και δραστηριοποιείται Μορφωτικός και Εκπολιτιστικός Σύλλογος με την επωνυμία: «ΑΝΘΙΜΟΣ ΓΑΖΗΣ». Έχει υπό την εποπτεία του το Πολιτιστικό Κέντρο και τη Βιβλιοθήκη στην πλατεία του χωριού.

Αξιοθέατα

Ο ενοριακός ναός του Αγίου Αθανασίου στο κέντρο του οικισμού, κτίσμα του 1965 Η μεγάλη πλατεία του οικισμού (πιάτσα), με το ηρώο πεσόντων και το κτήριο του Δημαρχείου, πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής Το κοινοτικό στάδιο και το κλειστό γυμναστήριο του οικισμού Το αλσύλλιο στην είσοδο του οικισμού Το μοναστήρι της Παναγίας «Αρμενιώτισσας», νοτιοανατολικά του οικισμού. Στο χώρο του λειτουργεί γηροκομείο Το ξωκκλήσι του Αγίου Εφραίμ, στο δρόμο προς το μοναστήρι Η εκκλησία Παναγίας της Πέτρας, ανατολικά του οικισμού, προς τη λίμνη Κάρλα

Παραπομπές

Πηγές

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1996, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ) Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010 Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (εκδ. Βαρελάς)