Η Αετορράχη είναι ορεινό χωριό του νομού Ιωαννίνων. Είναι έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας και ανήκει στα Κατσανοχώρια της Ηπείρου.

Γεωγραφία - αξιοθέατα

Η Αετορράχη βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του νομού Ιωαννίνων, κτισμένη στις νοτιοανατολικές πλαγιές της οροσειράς Αετοράχη και κοντά στην επαρχιακή οδό Άρτας - Ιωαννίνων. Απέχει 22,5 χλμ. ΝΑ. της πόλης των Ιωαννίνων, 69 χλμ. Β. της Άρτας και 33,5 χλμ. Δ. από τα Πράμαντα. Αξιοθέατά της θεωρούνται η μεταβυζαντινή εκκλησία του Αγίου Βλασίου που έχει κτιστεί το 1647 και από το 1962 έχει κηρυχθεί αρχαίο μνημείο. η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (του 1850) και Αγίου Νικολάου (του 1860). Το κέλυφος του παλιού πέτρινου δημοτικού σχολείου έχει χαρακτηριστεί από το 2007, ως μνημείο "διότι αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα σχολικού κτιρίου του τέλους του 19ου αιώνα". Στη τοποθεσία "Ζέκος" βρίσκεται ερειπωμένος σήμερα νερόμυλος και η τοποθεσία "Αετορράχες" σε υψόμετρο 810 μέτρα, προσφέρει πανοραμική θέα της γύρω περιοχής μέχρι τον ποταμό Άραχθο.

Ιστορία

Την περίοδο του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου οι Τούρκοι είχαν δημιουργήσει στην περιοχή προκεχωρημένη γραμμή άμυνας που αποτελούσε μέρος της οχύρωσης των Ιωαννίνων. Στις 29 Νοεμβρίου 1912 δύο τάγματα ευζώνων και μια πυροβολαρχία, μετά από μάχη 30 ωρών, τους ανάγκασαν να υποχωρήσουν και έτσι προχώρησαν τα ελληνικά στρατεύματα προς το Μπιζάνι (βλ. μάχη του Μπιζανίου).

Ονομασία - Διοικητικά

Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν Κοτόρτσι και με το όνομα αυτό αναγνωρίστηκε ως κοινότητα, μετά την απελευθέρωση, το 1919. Μετονομάστηκε σε Αετορράχη το 1926. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης, μαζί με την Λάζαινα αποτελούν τη τοπική κοινότητα Αετορράχης που ανήκει στη δημοτική ενότητα Κατσανοχωρίων του Δήμου Βορείων Τζουμέρκων και σύμφωνα με την απογραφή 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 116 κατοίκους ενώ ως οικισμός 49.

Τοπική κοινότητα

Η τοπική κοινότητα Αετορράχης είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ορεινός οικισμός, με έκταση 5,231 χμ² (2011).

Πληθυσμός

(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)

Παραπομπές

Πηγές

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)